04-04-2024

Interview Brent Hadderingh

Hoe ervaren raadsleden hun taken, uitdagingen en de invloed die zij hebben op de stad?

Met deze vraag in gedachten introduceren we een reeks artikelen die een inkijk geeft in het raadswerk door de ogen van de raadsleden zelf. Van het navigeren door complexe beleidskwesties en het onderhouden van relaties met inwoners tot het balanceren van het raadswerk met hun persoonlijke leven.

Wanneer besloot je de politiek in te gaan?

Er is nooit een specifiek moment geweest waarop ik besloot de politiek in te gaan. In plaats daarvan werd er vanuit mijn partij een beroep op mij gedaan. Mijn betrokkenheid bij de partij begon toen ik werkzaam was bij het wetenschappelijke bureau en later als fractiemedewerker in de provincie. Hoewel ik nog maar kort in Almere woonde en mezelf niet als de voor de hand liggende keuze zag, wilde ik toch een bijdrage leveren en iets terugdoen voor de stad die mijn nieuwe thuis was geworden. Ik woonde op dat moment in een studentenwoning en was niet per se bezig met de stad om mij heen. Die betrokkenheid kwam pas echt toen er een beroep op mij werd gedaan en er tijdens een gesprek opeens werd verteld “jij bent de beoogd lijsttrekker”.

Hoe heb je de start van jouw raadswerk ervaren?

In het begin was het een proces van aftasten; het verkennen van hoe alles in zijn werk gaat. Naarmate de tijd verstreek, begon ik mijn eigen vaardigheden te herkennen en te ontwikkelen. Wat mij meteen opviel, was de diversiteit onder de raadsleden. Sommigen zijn echte technische dossiervreters, terwijl anderen zich meer richten op het menselijke aspect of juist de voorkeur geven aan diepgaande filosofische discussies. Na twee jaar heb ik een goed beeld gekregen van de unieke kwaliteiten van alle collega raadsleden.

Hoe ervaar je de sfeer en cultuur binnen de raad?

Die reflecteren naar mijn mening vrij accuraat de algemene politieke verhoudingen in Nederland. Hier vormt de grootste fractie geen overweldigende meerderheid, en met de aanwezigheid van vele fracties komen de verschillen tussen ons des te scherper naar voren. Opvallend is dat er geen dominante linker- of rechtervleugel bestaat. En wat ik zeer waardeer, is de openheid voor diverse opvattingen binnen de raad. Echter, ik merk dat onze discussies soms te technisch zijn en dat er minder aandacht is voor de onderliggende politieke overtuigingen. Dat soort gesprekken zouden er van mij meer mogen zijn.

Hoe ga je als kleine fractie om met de werkdruk van het raadswerk?

Als kleine fractie is het een uitdaging om met de veelheid aan onderwerpen en vergaderingen om te gaan. Gelukkig kunnen we rekenen op de steun van twee fractieassistenten en hanteren we een soort informele portefeuilleverdeling. Echter, met soms wel vier vergaderingen tegelijk is het onmogelijk om overal aanwezig te zijn. Bovendien is het voor mij ook balanceren met een baan van 32 uur en gemiddeld 15 uur raadswerk per week. Gelukkig krijg ik alle ruimte hiervoor van mijn werkgever. 

Als nieuwe partij in de raad misten we ook de ervaring van een bestaande fractie die ons door het proces kon loodsen. We hebben daarom intensief gebruikgemaakt van de ondersteuning door de griffie om de werkwijze onder de knie te krijgen. De structuur van gelijktijdig plaatsvindende vergaderingen, iets waar ik me niet volledig van bewust was bij mijn kandidaatstelling, was voor mij een verrassing. Bij mijn eerste raadsvergadering maakt ik een bekende beginnersfout door alle documenten grondig door te nemen en te veel informatie op te slurpen. Dat bleek achteraf niet het meest efficiënt. Soms is het beter om in je eerste vergadering geen actieve bijdrage te leveren, maar om eerst te observeren en te leren hoe alles in zijn werk gaat.

Daarnaast heb ik inmiddels geleerd dat je het werk soms ook aan andere partijen kan overlaten. Soms wordt het bijvoorbeeld duidelijk dat een of twee andere partijen uitstekend werk verrichten op een bepaald dossier. In zulke gevallen wegen we als fractie af of het zinvol is veel energie te steken in het eigen maken van alle kennis als we al voor 95% overeenkomen met een fractie die zich hiervoor al volledig inzet. Het is efficiënter om van tevoren te beslissen welke thema's je interessant vindt of je eigen wilt maken.

Je werkt als raadslid en daarnaast als medewerker bij het wetenschappelijke bureau van je partij. Heeft dat voordelen?

Absoluut, de twee rollen versterken elkaar. Echter, het is tegelijkertijd vermoeiend omdat ik niet een 'normale' baan heb in de gebruikelijke zin van het woord; ik ben voortdurend bezig met politiek. Het is daarom prettig om thuis te kunnen komen en dat deel van mezelf even op pauze te zetten.

Spreek je veel met inwoners?

Ik probeer zeker in gesprek te gaan met inwoners, vooral als een onderwerp hen direct aangaat; dan is de interesse vaak groot en is er veel bespreekbaar. Echter, in algemenere zin merk ik dat wanneer ik mensen vertel dat ik in de gemeenteraad zit, er soms weinig interesse is. Veel mensen lijken zich niet direct verbonden te voelen met wat er in de raad gebeurt, met reacties als: "Heeft dat echt betrekking op mij?" Ik heb vaak het gevoel dat het mensen pas raakt als er bijvoorbeeld opeens een ontwikkeling bij ze voor hun deur is. En dat is jammer want dat is vaak ook meteen de eerste ontmoeting met een gemeente en misschien niet altijd een positieve.

Een punt van kritiek op ons als raad is dat we soms te snel denken in termen van 'not in my backyard' (NIMBY), zonder goed te erkennen dat wij het zijn die besluiten nemen over ontwikkelingen die invloed hebben op de leefomgeving van mensen. Niemand ziet graag een ingrijpende verandering direct bij hen in de buurt, maar het is onze verantwoordelijkheid om deze besluiten te nemen. Het is daarom niet eerlijk om bezorgde inwoners als klagende burgers te zien; we moeten erkennen dat onze beslissingen een directe impact op hen hebben.

Nog bijzondere ambities voor de komende periode?

Voor de komende periode heb ik de ambitie om een raadsvoorstel voor een referendum op te stellen, wat een kernpunt is van mijn partij. Dit is iets waar ik echt mijn energie in wil steken. Mijn eerste termijn heb ik vooral als een leerproces ervaren. Als je nieuw bent in de raad, realiseer je je snel dat je onderdeel wordt van een grote, voortbewegende trein, waarbij het vaak aankomt op het bijsturen van onderwerpen. Het zou fantastisch zijn om een groot voorstel te kunnen indienen, zoals nu met het idee voor een referendum. Momenteel ben ik bezig met het verkennen van de steun hiervoor binnen de raad. Zelfs als het mij aan een paar stemmen ontbreekt om volledige steun te verkrijgen, overweeg ik toch om door te zetten. Ik vind het belangrijk dat deze discussie gevoerd wordt in de raad, en dat is iets wat ik zeker wil proberen.