21-04-2023

130

130 basisschoolkinderen brengen een bezoek aan de raadzaal.

Woensdagochtend half tien. Het geluid van de warenmarkt op het Stadhuisplein dringt door in de centrale hal van het Stadhuis. Enkele inwoners wachten op hun beurt om bij Burgerzaken om hun papieren op te halen. In de bijna serene rust van de hal komt aarzelend een groepje kinderen door de draaideur. Het is een zichtbaar ingehouden aarzeling. Grote ogen, strakke gezichtjes, gespannen verwachtingen. Dan komen er nog meer binnen, steeds meer. Een vrolijk gekwetter wordt hoorbaar. Begeleiders manen de druktemakers tot kalmte en dat lukt verrassend goed, gezien de zichtbare gretigheid waarmee ze aanwezig zijn. Uiteindelijk staan er 130 kinderen van groep 3, 4 en 5 te wachten op hún bezoek aan de raadzaal.

Daar herhaalt zich het ontzag en de verwondering als ze die fonkelende ruimte binnenstappen. Waar ze mogen gaan zitten op die mooie blauwe stoelen. Zoveel staan er geeneens, maar dat maakt ze niet uit, ze vinden allemaal op de een of andere manier een plekje. Dan begint een griffiemedewerker te praten en hij stelt vragen en legt uit wat hier allemaal gebeurt. Met open mondjes luisteren ze. Of ze steken begerig hun hand op, willen zo graag meedoen. Ze snappen waar het over gaat, wat democratie is, wat verkiezingen zijn, wat stemmen is en wat een meerderheid betekent. En ze snappen dat ze moeten stemmen om hun belangen in de raad vertegenwoordigd te weten. Op de vraag wat ze dus in elk geval moeten doen vanaf hun achttiende schreeuwen ze om het hardst: STEMMEN! Dat hebben ze helemaal aan de andere kant van het stadhuis ook gehoord. Kan niet anders.

Na een half uurtje gaan we met z'n allen praten over dilemma's. Blijft dit stukje grond een voetbalveldje of zetten we er een paar nieuwe schoolklassen op? En de andere: zullen we die supermarkt daar weghalen, dan kunnen daar een paar huizen komen? We vragen ze om argumenten voor en tegen. En wat dacht je, ze zijn al zo slim dat ze met compromissen op de proppen komen! In de grotemensenwereld betekent dat moties Met een motie kan een raadslid een onderwerp ter bespreking en stemming aandragen. en amendementen. Die kleintjes spreken al zo helder en duidelijk in de microfoon die we voor hun geconcentreerde koppies houden. Ze tonen weinig angst, ze spreken zich oprecht uit, ze tonen bezorgdheid, begrip en luisteren naar elkaar. Wat een heerlijkheid, deze jonge burgers die niet vanuit een maatschappelijke positie, een politieke overtuiging of ingesleten overtuigingen over vraagstukken denken en praten. Ze gaan helemaal voor de inhoud. Dan stemmen we over beide onderwerpen. Eén keer is het 68 voor en 62 tegen. De andere keer 77 voor en 53 tegen. Dat voetbalveldje blijft, die supermarkt mag weg, aldus besloot de raad van 130.

Wat een geweldig bezoek aan de raadzaal heeft die basisschool georganiseerd. En wat een feest om met die blije burgers in gesprek te kunnen. Normaliter doen wij de scholenbezoeken vanaf groep 7 (tot in het hoger onderwijs). Dan kunnen we meer de diepte in, krijgen de jongeren een grotere rol, komen er écht dilemma's aan bod. Maar zo heel zelden, zo nu en dan, bij hoge uitzondering zo'n vrolijke bende over de vloer maakt ons dankbaar dat we dit mogen doen.

Jeffrey en Bart