Het uitgangspunt is: Almere is een diverse stad en alle inwoners moeten mee kunnen doen aan de samenleving. Inclusiviteit heet dat en dat betekent dat er ook rekening wordt gehouden met de positie van mensen met een handicap. Bijvoorbeeld bij de inrichting van de openbare ruimte. Een raadslid wil dit bewustzijn vergroten en stelt daarom via een motie voor dat in alle beleids- en bestemmingsplannen een inclusieparagraaf wordt opgenomen.

Het idee kon in algemene zin op sympathie rekenen van de raad, maar ook waren er vragen over de uitvoerbaarheid. In reactie hierop gaf de wethouder aan dat een inclusieparagraaf in een bestemmingsplan niet erg zinvol is, omdat zo'n plan in grote lijnen beschrijft waar een weg is, of een stuk groen. Daarentegen leent bijvoorbeeld een onderhoudsplan zich wel voor zo’n paragraaf, omdat het dan echt gaat om de praktische uitvoering zoals hoe breed een stoep moet zijn. Kortom, het idee is goed, maar het kan per beleidsstuk of plan verschillen of het kan worden toegepast. Daarom deed de wethouder de handreiking om er samen met de raad naar te gaan kijken. Voor de indiener van de motie was dit voldoende om dit af te wachten en de motie nu niet in stemming te laten brengen.

Daarmee is dit onderwerp voldoende besproken.